صدیقه سامینژاد در روز ۳ تیر ۱۲۹۵ در شهر بم در استان کرمان متولد شد و در
سال ۱۳۰۸ به همراه همسرش دماوندی که در استودیو امپریال فیلم بمبئی به کار
اشتغال داشت به هندوستان مهاجرت کرد و پس از ۱۸ سال به ایران بازگشت.
به
دلیلی استقبالی که از فیلم «دختر لر» در اکران عمومی صورت گرفت، سامینژاد
در فیلم «شیرین و فرهاد» ساخته عبدالحسین سپنتا نیز بازی کرد.
تحصیلات وی سیکل اول دبیرستان و پیشه اصلی او پرستاری بود.
وی
به دلیل بازی در سینما مورد انتقاد شدید خانواده اش قرار گرفت و مجبور شد
مدتی را در انزوا بگذراند. وی در سال ۱۳۴۹ در مستند «سینمای ایران از
مشروطه تا سپنتا» بخشی از این مصائب را شرح داد و به تلخی گریست.
وی
پس از سه بار ازدواج ناموفق (که دومین آنها با نصرتالله محتشم بود) در
حالی که فرزندی نداشت سی سال آخر عمر را به تنهایی زندگی کرد و زمانی که
درگذشت بسیاری تصور میکردند او سالها پیش از آن درگذشته است.
سامینژاد
یک بار هم در سال ۱۳۴۹ برای فیلم «سینمای ایران: از مشروطیت تا سپنتا»
ساخته محمد تهامینژاد جلوی دوربین قرار گرفت و از گذشتهاش و چگونگی ورودش
به سینما سخن گفت.
روحانگیز سامینژاد تا صبح ۱۰ اردیبهشت ۱۳۷۶ در
طبقه پایین خانهای دو طبقه واقع در خیابان پاسداران تهران، سروستان ششم
زندگی میکرد و در بعد از ظهر چهارشنبه دهم اردیبهشت ۱۳۷۶ در تهران در سن
۸۱ سالگی درگذشت و در قطعه ۳۶ ردیف ۴۴ شماره ۴۱ بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
پارسینه